Szpital Drewnica, położony na skraju lasu, to niewątpliwie najładniejszy fragment Ząbek. Zacienione aleje, stuletnie zabudowania szpitalne i olbrzymie dęby - pomniki przyrody, wszystko to sprawia, że jest to miejsce stworzone do spacerów.

Szpital powstał w 1903 r. z inicjatywy Warszawskiego Towarzystwa Pomocy Lekarskiej i Opieki nad Psychicznie i Nerwowo Chorymi. Pierwszym budynkiem zaadoptowanym na potrzeby szpitala, było jedno z zabudowań folwarku mjr. Drewnickiego, skonfiskowanego przez władze carskie po powstaniu listopadowym. Budynek ten istnieje do dziś i jest najstarszym obiektem na terenie miasta, mieści się tam oddział dzienny. Naprzeciwko niego usytuowany jest pawilon ufundowany przez Julię Wiemanową powstały w 1909 r. Tuż przy bramie stoi tzw. "Rychlinówka", kamienica mieszkalna wybudowana w 1913 r. dla lekarzy szpitala oraz ich rodzin.

W tym budynku mieszkał aż do śmierci wieloletni wiceprezydent Warszawy, a także dyrektor i jeden z założycieli szpitala Karol Rychliński. To właśnie jego pomnik mieści się naprzeciwko pawilonu IV, oddanego do użytku w 1915 r. Po I wojnie światowej szpital nadal rozbudowywano m.in. o zabytkową już dziś wierzę ciśnień. Założono gospodarstwo rolne, które istniało do 1989 r., a po którym zostały do dziś urokliwe łąki oraz zdziczałe drzewa owocowe od strony lasu, zamieszkałe m.in. przez bażanty.
drewnica

Jeden z dębów bezszypłukowych - pomnik przyrody. Na terenie szpitala znajduje się 25 takich dębów-pomników. Niektóre z nich liczą sobie nawet 500 lat.

Na stulecie szpitala, w 2003 r. przywrócono funkcje sakralne kaplicy nieopodal "Rychlinówki". Wtedy też przed kaplica postawiono figurę św. Franciszka, przeniesiona z terenu boisk przy ul. Kochanowskiego.
Widok od strony izby przyjęć na budynek, w którym mieści się szpitalna apteka.